دگرگونی اجتماعی، جریانهای فکری و جامعه شناسی اولیهٔ آمریکا

 روسکو هینکل (۱۹۸۰) و الزورت فورمن (۱۹۸۰) در تحلیل هایشان از جامعه شناسی اولیهٔ آمریکا چند زمینهٔ بنیادی را برای پیدایش نظریهٔ جامعه شناسی در آمریکا برشمرده اند. مهمترین زمینه دگرگونی هایی است که پس از جنگ داخلی درجامعهٔ آمریکایی رخ داد (برامسون، ۱۹۶۱). در فصل نخست، دربارهٔ یک رشته از عوامل دخیل در تحول نظریهٔ جامعه شناسی اروپا بحث کردهایم؛ عواملی چون صنعتی شدن شهر گرایی در تحول این نظریه در آمریکا نیز نقشی تعیین کننده داشتند. به نظر فورمن، نخستین جامعه شناسان آمریکایی امکانات مثبتی را برای صنعتی شدن قایل بودند، اما از خطرهای آن نیز به خوبی آگاهی داشتند. هرچند که این جامعه شناسان به افکار مربوط به خطرهای صنعتی شدن که جنبش کارگری و گروه های سوسیالیست ایجاد کرده بودند کشش داشتند، اما با ترمیم ریشه ای جامعه موافق نبودند. آرتور ویدیک و استنفورد لایمن (۱۹۸۵) بررسی درجهٔ یکی را دربارهٔ تأثیر مسیحیت، به ویژه پروتستانتیسم، در پایه گذاری 

جامعه شناسی آمریکا انجام دادند به نظر آنها، جامعه شناسان آمریکایی علاقهٔ پروتستانها به نجات دادن جهان را همچنان حفظ آنها استدلال می کنند«از سال ۱۸۵۴، که نخستین آثار جامعه شناختی در ایالات متحد پدیدار شدند تا آغاز جنگ جهانی نخست، جامعه شناسی در واقع واکنشی اخلاقی و فکری در برابر مسایل زندگی، اندیشه، نهادها اصول اعتقادی آمریکا بوده است»

 (ویدیک لایمن، ۱۹۸۵، ص ۱). جامعه شناسان آمریکایی در پی تشخیصی، بررسی و حل این مسایل اجتماعی بودند. در حالی که کشیشها برای حل این مسایل و رفع مشکلات مردم در چهارچوب کلیسا کار می کردند، جامعه شناسان همان کار را در داخل جامعه انجام میدادند. بیشتر این جامعه شناسان به خاطر ریشه ها و تقارن های مذهبی شان با مشروعیت

پشت سر گذاشت، اما در محیط انعطاف پذیرتر نظام نوین دانشگاهی آمریکا، آسانتر راهش را باز کرد. عامل دیگر، تأثیر نظریهٔ جامعه شناسی جاافتادهٔ اروپایی بر نظریهٔ جامعه شناسی آمریکا بود. نظریه پردازان اروپایی بیشتر نظریهٔ جامعه شناسی را آفریده بودند و آمریکاییان می توانستند روی همین زمینه کار کنند. برای آمریکاییان، مهمترین شخصیتهای جامعه شناسی اروپا اسپنسر و کنت بودند. زیمل در نخستین سالهای جامعه شناسی آمریکا اهمیت داشت، ولی دورکیم، وبر و مارکس تا چندین سال تأثیر نمایانی بر جامعه شناسی ایالات متحد نداشتند. برای نمایاندن تأثیر نظریهٔ اولیهٔ اروپایی بر جامعه شناسی آمریکا، شرح تاریخ افکار هربرت اسپنسر، جالب و آموزنده است.

زندگی هابر ماس

یورگن هابرماس به آلمانی: Jürgen Habermas زاده ۱۸ ژوئن ۱۹۲۹ در دوسلدورف آلمان از فیلسوفان و نظریه‌پردازان اجتماعی معاصر و وارث مکتب فرانکفورت است که در چارچوب سنت نظریه انتقادی و پراگماتیسم آمریکایی کار می‌کند. او در اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۱ سفری به ایران داشت.

تمرکز پژوهش‌های او بر روی شناخت‌شناسی، مدرنیته و تجزیه و تحلیل تحولات اجتماعی جوامع پیشرفته صنعتی سرمایه‌داری و سیاست روز آلمان به ویژه با توجه به نقش رسانه‌های همگانی است. شهرت او بیشتر به ابداع اصطلاح و تز گستره همگانی یا فضای عمومی است که فضایی فکری و اجتماعی را مدنظردارد که در آن، فعالیتهای آگاهی بخش رسانه‌ای به ایجاد زمینه برای بحثهای اجتماعی و انتقادی و ظهور چیزی که او آن را برای دموکراسی بنیادی می‌داند، می‌انجامد.

به نظر وی اطلاعات (اکسیژن دموکراسی) در این گستره فرآوری می‌شود و هرچه فرایندها و روندهای این تولید، آزادتر و خردورزانه تر و با مشارکت حداکثری همه نیروهای اجتماعی باشد، مزایای دموکراسی واقعی تر و تأثیرگذارتر می‌شود. گستره همگانی فضای اجتماعی ای است که در آن مردم آزادانه شرایط اجتماعی خودرا نقد کرده و مشکلات را برشمرده و بر جریان تصمیم گیری سیاسی تأثیر می‌گذارند. به نظر هابرماس گستره همگانی خاستگاه افکارعمومی است. گستره همگانی میانجی فضای خصوصی و فضای عمومی است و هرچه آزادتر و فکورانه تر باشد مناسبات اجتماعی خردورزانه تر و انسانی تر خواهد بود. هابرماس براین اعتقاد است که از اواخر سده نوزدهم گستره همگانی براثر افزایش فعالیتهای تجاری و بازرگانی و سودگرایی دارندگان این رسانه‌ها و نیز فروکش کردن تمایلات انقلابی پیشین سرمایه داری رو به انحطاط گذاشته‌است

*** به کانال****

نظریه ی انتقادی

نظریه های انتقادی جزء نظریه های دوران 1923 که در فرانکفورت رسماً آغار به کار کرد می باشد . این نظریه از نومارکسیست ها بود که انتقاد های به فرهنگ ،نظریه مارکسیستی؛ اثبات گرایی و ... در زیر فایلی موجود می باشد که توضیحات کامل درباره این نظریه داده شده

نظریه انتقادی

*لطفاً کاربران گرامی در مجموعه دوم سایت ثبت نام فرمایید در غیر این صورت از استفاده برخی مطالب مهم بی بهره خواهید شد*

نظریه کشمکش به عنوان جانشین

نظریه های جامعه شناسی در دوران معاصر

جورج ریتزر

محسن ثلاثی