اندیشه ویلفرد پارتو

اندیشه:

 پارتو را معمولا صاحب سنت ملی جامعه شناسی ایتالیا می دانند پارتو می گوید: «تنها منظورم از نوشتن این رساله دستیابی به واقعیت تجربی از طریق کاربرد روش های علوم طبیعی در علوم اجتماعی بود»(کوزر، لیوئیس) آثار جامعه شناسانه ی او مملو از تحلیل های ساختار کنش اجتماعی است.(سیدمن، استیون، 1386) او به طرز غریبی موضع نظری تلفیقی از ماتریالیسم و ایده آلیسم را با خود داشت.(همان) پارتو می خواست نظامی جامعه شناختی بسازد که مختصات اصلی آن مشابه نظام فیزیکی-شیمیایی ویلارد گیبزباشد. مجموعه ای جداگانه که از عناصر جزیی شده و وابستگی آن به گونه باشد که هر تغییر در هر بخش از آن به دگرگونی های تطبیقی در بخش های دیگر منجر شود.(کوزر، لیوئیس) به اختصار باید گفت که پارتو جامعه را نظامی متوازن می دانست که از اجزای به هم پیوسته تشکیل شده است. «مولکول های» چنین نظام اجتماعی مورد نظر پارتو افراد انسانی هستند  (در ادامه مطالعه کنید)

 

پارتو همه ی متغیرهای موجود در نظام اجتماعی را مورد بررسی قرار نمی دهد، بلکه سعی می کند تنها جنبه های غیرمنطقی کردار بشر را به تفصیل بررسی کند. علاقه ی پارتو به جامعه شناسی از علاقه ی پیشین او به اقتصاد سرچشمه گرفته بود. پارتو به این تشخیص رسیده بود که متغیرهایی که اقتصاد با آن ها عمل می کند، و محدودیت آن تنها به کنش معقول یا منطقی در به دست آوردن منابع کمیاب، برای شناخت بسیاری از جنبه های انسانی کفایت نمی کند. او که متقاعد شده بود امور انسانی بیشتر با کنش های غیر منطقی و نامعقول هدایت می شوند، کوشید تا جنبه های نامعقول رفتار انسانی را دریابد. او می خواست برای رواج نامعقولی در میان انسان ها توجیه های معقول پیدا کند.پیام کلی پارتو در سراسر رساله اش این است که «افکار را زیاد جدی نگیرید و به دهن مردم نگاه نکنید، بلکه کنکاش ژرفتری کنید تا به سرچشمه های واقعی کنش های آن ها دست یابید.»