نظریات کلووارد و اوهلین

از نظر آنان آنومی که اهداف فرهنگی در سطح گسترده پراکنده شده و درونی شده بودند اما شیوه های درونی نهادی شده دست یابی به آنها به همان شکل شکل درونی نشده بودند. بنابراین بی سازمانی اجتماعی در واقع همان نظریه  آنومی است، یعنی عدم هماهنگی میان فرهنگ و ساخت اجتماعی. تفاوت نظریه مرتن و کلاوارد و اوهلین در این است که کجرفتاری را یک جریان کلی فرض می کنند. یعنی در این محیط با پیدایش خرده فرهنگ های کجرو مسئله انطباق فردی مطرح نبوده گروه به شکل فردی خود را با شرایط زندگی نامطلوب منطبق می سازد. آنها مفهوم بیگانگی را شکست اجتماعی گروهی می دانند یا در مواردی انتظار شکست در مقابل دسترسی موفقیت آمیز به اهداف تعیین شده اجتماعی از طریق راه های قانونی است به طوری که افراد در طبقه پایین خود را ناموفق در کسب این اهداف می بینند. در اکثر مواقع علت شکست را نظم اجتماعی در نظر می گیرند.