تهدید فرهنگی اجتماعی

جوامع در حال گذار جوامعی هستند که به دلیل تغییرات متنوع و متعدد معمولا با تضادهای مختلف در ساختارها و زیرساخت‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی مواجهند. عدم تطابق و رشد ناهماهنگ عناصر مادی و غیرمادی فرهنگ در این جوامع، موانع و مشکلاتی را در سازگاری اجتماعی به وجود آورده است. در چنین جوامعی افراد به سختی و به زحمت می‌توانند خود را با محیط سازگار و با تغییرات و دگرگونی‌های تازه و سریع همراه کنند.لذا از این حیث دارای تاخرهای فرهنگی، بی‌هنجاری و ناهنجاری، کشاکش‌های مختلف اجتماعی، از خودبیگانگی و در سطحی وسیع‌تر، بی‌سازمانی و از هم گسیختگی اجتماعی هستند. این بی‌نظمی‌ها و بی‌سازمان‌ها منجر به عدم تعادل و ثبات اجتماعی در مقاطع مختلف زمانی و افزایش آسیب‌پذیری‌ها و تحمیل بحران‌های مختلف اجتماعی شده است که در صورت عدم توجه و برنامه‌ریزی صحیح می‌تواند نه تنها امنیت ملی ـ اجتماعی که امنیت وجودی و هستی شناختی آن‌ها را با تهدیدی جدی مواجه کند.

 

نظریات کلووارد و اوهلین

از نظر آنان آنومی که اهداف فرهنگی در سطح گسترده پراکنده شده و درونی شده بودند اما شیوه های درونی نهادی شده دست یابی به آنها به همان شکل شکل درونی نشده بودند. بنابراین بی سازمانی اجتماعی در واقع همان نظریه  آنومی است، یعنی عدم هماهنگی میان فرهنگ و ساخت اجتماعی. تفاوت نظریه مرتن و کلاوارد و اوهلین در این است که کجرفتاری را یک جریان کلی فرض می کنند. یعنی در این محیط با پیدایش خرده فرهنگ های کجرو مسئله انطباق فردی مطرح نبوده گروه به شکل فردی خود را با شرایط زندگی نامطلوب منطبق می سازد. آنها مفهوم بیگانگی را شکست اجتماعی گروهی می دانند یا در مواردی انتظار شکست در مقابل دسترسی موفقیت آمیز به اهداف تعیین شده اجتماعی از طریق راه های قانونی است به طوری که افراد در طبقه پایین خود را ناموفق در کسب این اهداف می بینند. در اکثر مواقع علت شکست را نظم اجتماعی در نظر می گیرند.